Still working to recover. Please don't edit quite yet.
Hispana Revolucio (1936)
Dum la Hispana Enlanda Milito (1936 al 1939) ene de la respublika kampo okazis ambicia kaj senantaŭanta sociala revolucio. En tiu kampo plej parto de la posedantoj (ĉu terposedantoj ĉu de industrioj) forfuĝis eĉ antaŭ la eksplodo de la milito la 18-an de julio 1936. Tiam la laboristoj en multaj kazoj ekposedigis kaj kontrolis bienojn kaj fabrikojn, kio okazigis eksterordinaran klopodon starigi novan kolektivan memregadon de la produktiloj. Krome kaj en urboj kaj en vilaĝoj, ĉefe se la armeo de Franco alproksimiĝis aŭ minacis, okazis popola juĝado de supozitaj partianoj de la malamika flanko, nome riĉuloj kaj posedantoj.
Wow that was odd. I just wrote an extremely long comment but after I clicked submit my comment didn't show up. Grrrr well I'm not writing all that over again. Anyway, just wanted to say superb blog! dddcgfedgaadefdd
Very nice site!
Very nice site!
Very nice site!
Contents
La fino de la revolucio (januaro 1937- majo 1937)
Februare de 1937 la registaro malpermesis la ĵurnalon de FAI, la policanojn apartenantajn al politikaj partioj aŭ sindikatoj, la retenon de armiloj aŭ eksplodaĵoj (nur por la armeo) kaj oni armeigis kaj centrigis ĉiujn miliciojn; la anarkiistaj konsilantoj eliris el la kataluna registaro. Aprile oni senarmiligis la laboristajn patrolojn de la Cerdaña kaj de Barcelono.
Maje akriĝis la kontraŭstarojn inter la partianoj de la revolucio kaj ties kontraŭpartianoj. La 13a de majo de 1937, post la okazintaĵoj de la Majaj Tagoj de Barcelono, la du komunistaj ministroj, Jesús Hernández kaj Vicente Uribe, proponis al la registaro punon kontraŭ la Confederación Nacional del Trabajo (CNT) kaj la Partido Obrero de Unificación Marxista (POUM). La 16an, dimisiis Largo Caballero al kiu sekvis la formado de la registaro de la socialista Juan Negrín, ŝajne de la tendenco de Prieto sed pli proksima al la volo de komunistoj, sen anarkiistoj aŭ revoluciuloj. La FAI estas deklarita kontraŭleĝa.
Nuligo de la revolucio
En junio de 1937 la opozicia komunisma partio nome POUM estis kontraŭleĝigita kaj multaj el siaj membroj estis enkarcerigitaj kaj eĉ ekzekutitaj de la registaro kontrolita de la ortodoksaj koumnistoj. Aŭguste, oni malpermesis kritikoj al Sovetunio kaj la alternativa socipolitika sistemo de Aragonio, nome Consejo de Defensa de Aragón, lasta revolucia organismo, kaj la produktado agrikultura kolektiva. Oni arestis multajn anarkiistojn tutlande. Oni repermesas la religian aktivadon private, sed oni malpermesis la politikajn mitingojn.
Januare de 1938 la registaro malpermesis la lokajn surogatojn de mono, lasta restaĵo de la Revolucio. Dum tiu jaro revenis multaj grandaj terposedantoj kaj postulis redonon de siaj bienoj. La kolektivigo estis nuligita. La salajroj de soldatoj malpliiĝis el 10 al 7 pesetoj, dum tiu de oficiroj plialtiĝis de 25 al 100 pesetojn; ĝis tiam ĉiuj egalece enspezis saman salajron.
Ekzemplo de industrio kolektivita de la CNT: kino
La Sindikato de Spektakloj de la CNT estis iel modelo de organizado kaj funkciado. Kinejoj kaj teatrejoj estis de la unuaj kaj pli signifaj okupadoj de la barcelonaj liberecanoj inter la 20a kaj la 25a de julio. La 26a de julio oni elektis Teknikan Komitaton por reordigi la laboron en kinejoj kaj teatrejoj. La kataluna registaro, superita de la okazintaĵoj de la revolucio kreis sian komitaton, kiu ne ekfunkciis praktike.
La revolucia entuziasmo organizis ĉiun kinan kaj teatran aktivadojn de Barcelonj ekde la 6a de aŭgusto ĝis Majo de 1937, kiam okazis la Barcelonaj Majaj Tagoj. La projekto uniformis la salajrojn por ĉiuj laborkategorioj de la kinindustrio. Oni organizis asignaĵojn pro malsano, handikapo, maljunaĝo aŭ maldungo. Tiu sistemo permesis laborigi ĉirkaŭ sesmil personojn kaj kontrolis dum tiu periodo 114 kinejojn, 12 teatrejojn kaj 10 "music-halls". Eĉ oni kreis operkompanion en la teatro Tívoli, cele alproksimigi tiun ĝenron al la popola publiko. Estis unu de la sektoroj kiuj plejbone funkciis ekonomie, eĉ oni konstruis klekajn kinejojn kiel Ascaso (aktuala Vergara). Alia reformiĝis aŭ finkonstruiĝis kiel la kinejo Durruti (aktuale kinejo Arenas).
Politike, kolektivigo de kino estis nova formo kompreni arton radikale mala al burĝa kaj kapitalisma sistemo. Ne estis unuigo pri kriterioj en la kreativa procezo, dogmismo ne instaliĝis, kaj la sepa arto aldonis novan sistemon de informismo per kameraoj surstrate.
El 1936 al 1937 produktis pli da cento de filmoj la produktora kaj la distribua kompanioj kreitaj de la CNT. La ĝenro de la dokumenta filmo estis sendube la plej realigita ĉar la militetoso inondis senrimede ĉiun agadon. Oni kreis la Sindikaton de la Industrio de Spektakloj kaj la markon Spartacus Films. La Sindikato posedis du grandajn kinostudiojn kun tri plateaŭ por filmado, krom oni aranĝis la Palacon de Belgio en Montjuïc, por helposervoj pri dekoraĵoj kaj kostumistoj. Tamen la subpremado de majo de 1937 (Vidu Majaj Tagoj de Barcelono) strangolis la Socian Revolucion surstrate de Barcelono kaj, kvankam oni plufaris filmojn, malpliigis draste la produktoritmon antaŭan.
La kina anarkiista produktado estis unika sperto. Estis grava parto de la kreativa vivo en la tiama Katalunio kaj etendiĝis al Aragonio, Madrido kaj Valencio pere de diversaj modeloj, probable adapte al la cirkonstancoj de vilaĝoj kaj urboj kaj al la laboristaro kiu ebligis ĝin. Kvankam en Madrido la produktado estismalpli grava ol en Barcelono, ankaŭ tie oni filmis 24 filmojn inter dokumenta kaj fikcio.
Ene de la historio de kino, oni povas diri, ke tiam oni produktis fenomenon kiu etendiĝis laŭlonge de la 20-a jarcento kaj kiu aktuale enorme gravas en la lukto kontraŭ kapitalisma tutmondiĝo: la kontraŭinformado. En la rusa revolucio estis simila antaŭanto. La laboristoj disponis je kameraoj, sed post la subpremado de Ukrainio kaj de Kronstadt, per starigo de bolŝevika diktaturo, kino iĝis ĉefa propagandilo de la reĝimo. Ankaŭ dum la prmtempo de Prago aŭ la franca majo de 1968, kie la kontraŭinformado ankaŭ ludis gravan rolon: tiam la kolektivo "Dziga Vertov", kun Jean Luc Godard estre, metis kameraojn surstraten kaj okupis la kinejon Odeon.
Vidu ankaŭ
Bibliografio
- (en Esperanto)
- Alardo Prats, "Fronto k postfronto de Aragonio", Oficejo pri la Eksterlanda Propagando de CNT-FAI, Esperanto-Sekcio, Barcelono, 1938. Elhispanigis Pario.
- (en la franca)
- Jérémie Berthuin. La CGT-SR et la révolution espagnole - De l’espoir à la désillusion (Juillet 1936-décembre 1937), Ed.CNT-RP
- (en la kataluna)
- Ferran Aisa. Una història de Barcelona (Ateneu Enciclopèdic Popular 1902-1999). Eldonejo Virus, 2000.
- (en la hispana)
- Alejandro Andreassi, Libertad también se escribe en minúscula,1996, ISBN 84-88711-23-9
- Ignacio Iglesias, "Experiencias de la revolución española", 2003, Laertes.
- Julián Casanova, "Anarquismo y revolución en la Sociedad Aragonesa Rural (1936-1938)", Siglo XXI, Madrid, 1985.
Eksteraj ligoj
(En la hispana)
- Liberecana revolucio, video
- Revolucio kaj Kontraŭrevolucio en Katalunio, eseo de Carlos Semprún-Maura (1978).
- [1], eseo de Ricardo Sanz (1969).
- La Kontraŭrevolucio en Hispanio, eseo de R. Louzon (1938).
- Revolucio kaj Kontraŭrevolucio en Hispanio, eseo de Juan Ignacio Ramos (1996).
- Revolucio kaj kontraŭrevolucio en Hispanio, verko de Jordi Escuer.
- La agra kolektivismo en la Hispana Revolucio, monografio de Benjamín Cano Ruiz kaj Ismael Viadiu.
- La milita problemo de la hispana revolucio, artikolo de Juan Andrade (1986).
- Durruti kaj la revolucio, ero de teksto de Abel Paz.
- La spontaneismo en la hispana revolucio, artikolo de Enric Mompó (2001).
- La laŭvola malobeo. La individualisma anarkiismo hispana dum la Diktaturo kaj la 2a Respubliko (1923-1938), eseo de Xavier Díez Rodríguez (2002).
