Eliseè Reclús

Vivo

Li naskiĝis la 15-an de marto 1830 en Sainte-Foy-la-Grande, Ĝirondio, kiel la dua filo de protestanta pastro, kiu havis 12 infanojn, el kiuj pluraj famiĝis kiel literaturistoj, politikistoj aŭ instruistoj.

Li edukiĝis unue en rejnlanda Prusio, poste en la protestanta kolegio de Montauban, kaj fine en la universitato de Berlino, kiel li sekvis la geografiajn kursojn de Karl RITTER.

Forlasinte Francion sekve al la puĉo de Napoleono la 3a en Decembro 1851, li pasigis la ses sekvantajn jarojn vizitante la britajn insulojn, Usonon, Centran Amerikon kaj Kolombion. Revenante en Parizo en 1857, li publikigis raportojn pri siaj dumvojaĝaj studoj en diversaj gazetoj.

Dum la sieĝo de Parizo, li partoprenis en la aerostataj operacoj gviditaj de NADAR, kaj servis en la Nacia Gvardio, dum kiel membro de la Nacia Laborista Asocio, li publikigis akran manifeston kontraŭ la versajla registaro, pro la komenciĝo de la Pariza Komunumo.

Daŭrigante servi en la Nacia Gvardio, tiam ribeliĝanta, li estis kaptita la 5an de aprilo, kaj kondamnita al dumviva deportado la 16an de novembro. Tamen, la puno estis ŝanĝita al konstanta ekzilo en januaro 1872, post premo de influhavaj delegacioj el Anglio.

Post mallonga vizito al Italio, li instaliĝis en Clarens, Svisio, kie li daŭrigis sian verkon.

En 1882, li iniciatis la kontraŭgeedzecan movadon, kaj sekve permesis al siaj du filinoj edziĝi laŭ sia plaĉo, ĉu civile, ĉu religie. Tiu paŝo ĝenis multajn bonmorajn burĝojn, kaj estis sekvata de persekutoj fare de la Supera Kortego de Liono kontraŭ la anarĥiistoj, membroj de la Internacia Laborista Asocio. Petro KROPOTKIN kaj Elizeo REKLUZO estis prezentitaj kiel la du ĉefaj gvidantoj de la movado. Dum Kropotkin estis arestita kaj kondamnita al kvinjara enkarcerigo, Rekluzo, kiu loĝis en Svisio, eskapis tion.

Post 1892 li okupis la katedron pri kompara geografio en la brusela universitato.

Elizeo REKLUZO montriĝis favora al Esperanto, kaj esprimiĝis tiurilate en sia lasta verko, "La Homo kaj la Tero".

Li mortis en Thourout, apud Bruĝo, la 4an de Julio 1905.